Spannend
Door: Erna Lemmen
Blijf op de hoogte en volg Erna
31 Augustus 2015 | Zuid-Korea, Seoel
Dit zijn de ultimatums en dreigementen waar we dagelijks mee te maken hebben. Die de meiden naar elkaar maken, waar we niet van schrikken, ze horen er bij, waar we om kunnen lachen.
Vorige week hadden we opeens te maken met een ultimatum en dreigementen van een heel ander niveau. De spanningen tussen Noord- en Zuid-Korea liepen hoog op. ‘Als jij niet stopt met het uitzenden van propaganda-boodschappen, ga ik schieten’. Daar kwam het op neer. En nee, Zuid-Korea zou niet stoppen met de propaganda, en zou de luidsprekers niet weg halen.
Vorige week zaterdag om 17 uur liep het ultimatum van Noord-Korea af. Ik vond het toch best spannend, was er wel mee bezig. Die dag speelden we ’s ochtends met de harmonie op een concours. Daarna gingen we met z’n allen met de bus naar Daebudo, een eiland waar we gingen lunchen. Een uitbundige lunch met veel schaal- en schelpdieren, noodles, salades en natuurlijk bier en Soju. Ik had veel zin in de dag. Maar toch... Daebudo, dat is een uur rijden, in noordelijke richting, nog dichter bij de grens met Noord-Korea. Niemand maakte zich er druk om.
De dagen voorafgaand aan het ultimatum waren dagen als alle andere. Ja, er vlogen meer helicopters over ons huis. Ja, we zagen af en toe een peloton soldaten voorbij komen. Maar ja, het was de tijd van de jaarlijkse oefening van het Zuid-Koreaanse leger met het Amerikaanse leger. In die twee weken zijn de spanningen tussen Noord en Zuid altijd wat hoger, het hoort er blijkbaar bij dat Noord-Korea dan gaat provoceren. Maar zo concreet en dreigend als het ultimatum nu, en de oorlogs-voorbereidingen was het in een paar jaar niet geweest.
Op het journaal was het natuurlijk het belangrijkste onderwerp. Ik vond het wel spannend allemaal, wat als het wel tot een oorlog komt? Dan zouden we natuurlijk meteen het vliegtuig pakken. De ambassade, en ook ASML, zou ons heus niet hier laten als het niet veilig is. Maar los van dat wij dan weg zouden moeten, hoe moet het zijn voor de mensen hier als het tot oorlog komt?
De Zuid-Koreanen maakten zich er geen zorgen om. Iedereen leefde zijn leven zoals altijd. Een item op het journaal ging over de verkoop van instand noodles, ingeblikt eten en water. De verkoop hiervan was niet gestegen de dag voor het ultimatum, mensen waren niet aan het hamsteren geslagen. Dat was een teken dat de mensen er vertrouwen in hadden dat het wel goed zou komen. De paniek om MERS was vele malen groter!
Gelukkig is de dreiging weer afgewend. Er is zelfs hoop dat deze situatie en de langdurige gesprekken zullen leiden tot een stap dichter bij hereniging van de twee Korea’s, en dat familie’s die van elkaar gescheiden zijn elkaar kunnen ontmoeten. We hopen het!
-
31 Augustus 2015 - 10:13
Gerie Mellema:
Hallo erna
Ik begrijp dat je het spannend vond wij volgen het ook op het ook op het journaal. Gelukkig is er nog niets gebeurd. Blijf je vverhalen schrijven. Leuk om te volgen
Gr. Gerie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley