In de ban
Door: Erna Lemmen
Blijf op de hoogte en volg Erna
08 Juni 2015 | Zuid-Korea, Seoel
Zijn wij ziek? Nee, gelukkig niet. Zijn we bang? Nee. Maken we ons zorgen? Nee, helemaal niet. Merken we er iets van? Ja, dat zeker...
De afgelopen twee weken is Korea steeds meer in de ban geraakt van MERS. Waar het half mei een berichtje in het nieuws was, is het nu iets waar je niet meer omheen kunt. Het is het gesprek van de dag. De paniek heeft toegeslagen bij de Koreanen, ze zijn volledig in de ban van MERS. Ik snap heus dat het mensen bezig houdt, en dat ze zich zorgen maken. Maar het lijkt of de Koreanen hun relativeringsvermogen kwijt zijn. Deze situatie rond MERS laat ons weer zien dat de Koreanen binair denken, het is zwart of wit, grijs kennen ze niet.
De geruchten zijn de afgelopen dagen flink rond gegaan. Het is in onze provincie begonnen, dat was bekend. Maar pas vandaag heeft de overheid de namen van de ziekenhuizen waar patienten besmet zijn vrijgegeven. Tot die tijd was het gissen. Bundang, onze wijk (waar ruim 400.000 mensen wonen), werd genoemd als de plek waar het begonnen is. Vorige week zag ik zelfs een oproep op Facebook om Bundang te mijden. Nu blijkt dat inderdaad een ziekenhuis bij ons in de buurt een geval van MERS heeft. En ook woont iemand die bemet is in een appartementengebouw twee kilometer verderop. Maar daar zijn de goede maatregelen genomen.
Een Koreaanse vriendin heeft vorige week een koffie-afspraak afgezegd. Lisanne zou zondag een kinderfeestje hebben, afgeblazen. We hadden zaterdag een bbq met de klas van Lisanne, op het laatste moment heeft een aantal mensen afgezegd. Collega’s van Bart hebben hun vrouw en kinderen naar (schoon-)familie op het platteland gebracht. Elke dag krijg ik heel wat berichtjes via Kakao (de Koreaanse WhatsApp), in chat groepen jutten mensen elkaar op. Lunch-afspraken worden afgezegd. Mensen zijn bang om in contact met anderen te komen.
We zijn gister met de metro naar een eiland in de Han rivier geweest. Een mooi eilandje waar je kunt picknicken. We hadden met Belgische en Nederlandse vrienden afgesproken. Het was opvallend rustig in de metro en in het park. Waar het normaal gesproken vol zou staan met tentjes stond er nu een handje vol. Vandaag, maandag, is het opvallend rustig op straat. Mensen blijven massaal thuis, ze gaan de deur niet meer uit. En als ze wel naar buiten gaan dragen ze mondkapjes.
We hebben gehoord dat sommige bedrijven dicht gaan. En de meeste scholen zijn gesloten. Ook de school van de meiden is dicht. Het begon vorige week woensdag, toen we het bericht kregen dat de school donderdag en vrijdag dicht zou zijn. De kinderen kregen werk mee naar huis, en ook via de website konden we met de leerkrachten communiceren en kregen de meiden opdrachten. Wij hebben heel erg gehoopt dat de school wel weer open zou gaan deze week. Het is de laatste week voor de zomervakantie, het zou toch wel heel erg leuk zijn voor de kinderen (en leerkrachten) om het schooljaar samen af te sluiten. Gisteravond kregen we bericht dat school vandaag dicht zou zijn, en helaas, vanmiddag hoorden we dat de school de rest van de week ook dicht is.
Het is bijzonder om te ervaren hoe het land in de ban van het virus is. Hoe het leven gedeeltelijk stil komt te liggen. Maken we ons zorgen? Nee, helemaal niet. Houdt het ons bezig? Ja, dat wel, in die zin dat afspraken afgezegd worden en dat de meiden niet naar school kunnen. We hopen dat MERS snel onder controle is en dat de rust weer terug keert.
De afgelopen twee weken is Korea steeds meer in de ban geraakt van MERS. Waar het half mei een berichtje in het nieuws was, is het nu iets waar je niet meer omheen kunt. Het is het gesprek van de dag. De paniek heeft toegeslagen bij de Koreanen, ze zijn volledig in de ban van MERS. Ik snap heus dat het mensen bezig houdt, en dat ze zich zorgen maken. Maar het lijkt of de Koreanen hun relativeringsvermogen kwijt zijn. Deze situatie rond MERS laat ons weer zien dat de Koreanen binair denken, het is zwart of wit, grijs kennen ze niet.
De geruchten zijn de afgelopen dagen flink rond gegaan. Het is in onze provincie begonnen, dat was bekend. Maar pas vandaag heeft de overheid de namen van de ziekenhuizen waar patienten besmet zijn vrijgegeven. Tot die tijd was het gissen. Bundang, onze wijk (waar ruim 400.000 mensen wonen), werd genoemd als de plek waar het begonnen is. Vorige week zag ik zelfs een oproep op Facebook om Bundang te mijden. Nu blijkt dat inderdaad een ziekenhuis bij ons in de buurt een geval van MERS heeft. En ook woont iemand die bemet is in een appartementengebouw twee kilometer verderop. Maar daar zijn de goede maatregelen genomen.
Een Koreaanse vriendin heeft vorige week een koffie-afspraak afgezegd. Lisanne zou zondag een kinderfeestje hebben, afgeblazen. We hadden zaterdag een bbq met de klas van Lisanne, op het laatste moment heeft een aantal mensen afgezegd. Collega’s van Bart hebben hun vrouw en kinderen naar (schoon-)familie op het platteland gebracht. Elke dag krijg ik heel wat berichtjes via Kakao (de Koreaanse WhatsApp), in chat groepen jutten mensen elkaar op. Lunch-afspraken worden afgezegd. Mensen zijn bang om in contact met anderen te komen.
We zijn gister met de metro naar een eiland in de Han rivier geweest. Een mooi eilandje waar je kunt picknicken. We hadden met Belgische en Nederlandse vrienden afgesproken. Het was opvallend rustig in de metro en in het park. Waar het normaal gesproken vol zou staan met tentjes stond er nu een handje vol. Vandaag, maandag, is het opvallend rustig op straat. Mensen blijven massaal thuis, ze gaan de deur niet meer uit. En als ze wel naar buiten gaan dragen ze mondkapjes.
We hebben gehoord dat sommige bedrijven dicht gaan. En de meeste scholen zijn gesloten. Ook de school van de meiden is dicht. Het begon vorige week woensdag, toen we het bericht kregen dat de school donderdag en vrijdag dicht zou zijn. De kinderen kregen werk mee naar huis, en ook via de website konden we met de leerkrachten communiceren en kregen de meiden opdrachten. Wij hebben heel erg gehoopt dat de school wel weer open zou gaan deze week. Het is de laatste week voor de zomervakantie, het zou toch wel heel erg leuk zijn voor de kinderen (en leerkrachten) om het schooljaar samen af te sluiten. Gisteravond kregen we bericht dat school vandaag dicht zou zijn, en helaas, vanmiddag hoorden we dat de school de rest van de week ook dicht is.
Het is bijzonder om te ervaren hoe het land in de ban van het virus is. Hoe het leven gedeeltelijk stil komt te liggen. Maken we ons zorgen? Nee, helemaal niet. Houdt het ons bezig? Ja, dat wel, in die zin dat afspraken afgezegd worden en dat de meiden niet naar school kunnen. We hopen dat MERS snel onder controle is en dat de rust weer terug keert.
-
08 Juni 2015 - 13:28
Patricia:
Wat jammer om zo het school jaar af te sluiten.... maarja veiligheid voor alles daar :) senna kan niet wachten tot jullie terug komen en ze een dagje bij haar in de klas komt :) succes met de terug reis alleen met de 3 meiden!! -
09 Juni 2015 - 00:19
Akke:
Jeetje, wel heftig allemaal. En echt jammer voor de meiden dat ze het schooljaar niet leuk kunnen afsluiten. Ik hoop ook voor jullie dat het snel weer een beetje normaal wordt! -
09 Juni 2015 - 11:01
Gabry:
Dat lijkt mij inderdaad een rare gewaarwording. Hopelijk gaat de storm snel liggen. -
16 Juni 2015 - 20:04
Annemarie Verheijen:
Dag mevrouw Lemmen,
Wij kennen elkaar niet, maar ik heb met een reden uw blog gelezen. Over drie weken reizen mijn man en ik naar Zuid Korea voor vakantie. Nu de MERS oprukt twijfelen wij of wij deze reis wel door moeten laten gaan. De kranten geven een zeer negatief beeld, volgens hen grijpt het virus snel om zich heen en heeft men er daar geen grip op. Ik ben zelf longpatient en schrik van wat ik lees. Ervaring leert echter dat de soep vaak niet zo heet gegeten wordt als dat deze wordt opgediend. Daarom vind ik het zo fijn om uw blog te lezen. Mijn vraag is of u nu, een week na bovenstaand verslag, nog hetzelfde tegen de situatie aan kijkt? Of zou u een reis door Zuid Korea momenteel afraden (voor zover u dat kunt inschatten natuurlijk)? Ik begrijp dat uw opvattingen persoonlijk zijn, maar ik zou het erg prettig vinden om de mening van een 'insider' te horen.
Alvast hartelijk bedankt voor uw reactie.
Met vriendelijke groeten, Annemarie Verheijen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
