Kwak
Door: Erna Lemmen
Blijf op de hoogte en volg Erna
02 December 2014 | Zuid-Korea, Seoel
‘Pas op!’
‘Voorzichtig!’
‘Kijk uit waar je loopt!’
‘Aan de kant!’
Al onze gesprekken die we voeren als we op straat lopen zijn doorspekt van deze kreten. Hondenpoep? Nee. Honden zie je hier bijna niet op straat. Wel in kleine hokjes in de supermarkt, waar ze verkocht worden, en ook in de dog cafes, maar dat terzijde. Wat dan wel? Kwakken spuug. Kleine, grote, oude opgedroogde, verse glanzende, al op de grond liggende, nog door de lucht vliegende kwakken spuug. Onze regelmatige wandelpas wordt regelmatig verstoord door een extra grote pas of een snelle stap opzij. Het valt niet mee om alle kwakken te ontwijken. Zeker in de zomer met blote voeten in open schoenen is het echt een sport.
De kwakken worden altijd vooraf gegaan door een flink gerochel. Je hoort ze aankomen. Vanuit de tenen persen de Koreanen de kwak vanuit hun longen (of waar dan ook) omhoog. Een flinke rochel en daar gaat ‘ie, op weg om gebroederlijk naast de andere kwakken de stoep te vervuilen.
Waar je echt op moet passen om geen kwak tegen je been of op je schoen te krijgen of in eentje te trappen zijn de rokersplekken. Bij de ingangen van restaurants en kantoren staan altijd groepjes mannen (het zijn vooral de mannen die roken) koffie te drinken en te roken. Dat zijn de gevaarlijke plekken. Want vooral de rokers rochelen en spugen. Gezellig met je collega’s even pauze houden. Beker koffie, sigaretje, kletsen, tijdens het gesprek een flinke rochel, een kwak opzij lanceren, en gewoon verder praten. Hoe vies ik het ook vind, fascinerend is het wel.
Ook in de auto ben je niet helemaal veilig. Vorige week stond ik voor het stoplicht te wachten. Auto voor me, portier ging open. Voor ik het doorhad was het al gebeurd. Bestuurder buigt zich uit de auto, kwak belandt op straat. Ik ben er toch maar even omheen gereden. Ja, ik weet het, dat was echt puur voor m’n gevoel. Ik was wel benieuwd wie het was. Bij het volgende stoplicht had ik me naast de auto gemanouvreerd. Een keurige dame die nog even haar lippen stifte. Onverwacht toch wel.
Het hoort bij de Koreanen maar of we er aan gaan wennen? Ik weet het niet. We blijven in ieder geval goed opletten op straat!
‘Voorzichtig!’
‘Kijk uit waar je loopt!’
‘Aan de kant!’
Al onze gesprekken die we voeren als we op straat lopen zijn doorspekt van deze kreten. Hondenpoep? Nee. Honden zie je hier bijna niet op straat. Wel in kleine hokjes in de supermarkt, waar ze verkocht worden, en ook in de dog cafes, maar dat terzijde. Wat dan wel? Kwakken spuug. Kleine, grote, oude opgedroogde, verse glanzende, al op de grond liggende, nog door de lucht vliegende kwakken spuug. Onze regelmatige wandelpas wordt regelmatig verstoord door een extra grote pas of een snelle stap opzij. Het valt niet mee om alle kwakken te ontwijken. Zeker in de zomer met blote voeten in open schoenen is het echt een sport.
De kwakken worden altijd vooraf gegaan door een flink gerochel. Je hoort ze aankomen. Vanuit de tenen persen de Koreanen de kwak vanuit hun longen (of waar dan ook) omhoog. Een flinke rochel en daar gaat ‘ie, op weg om gebroederlijk naast de andere kwakken de stoep te vervuilen.
Waar je echt op moet passen om geen kwak tegen je been of op je schoen te krijgen of in eentje te trappen zijn de rokersplekken. Bij de ingangen van restaurants en kantoren staan altijd groepjes mannen (het zijn vooral de mannen die roken) koffie te drinken en te roken. Dat zijn de gevaarlijke plekken. Want vooral de rokers rochelen en spugen. Gezellig met je collega’s even pauze houden. Beker koffie, sigaretje, kletsen, tijdens het gesprek een flinke rochel, een kwak opzij lanceren, en gewoon verder praten. Hoe vies ik het ook vind, fascinerend is het wel.
Ook in de auto ben je niet helemaal veilig. Vorige week stond ik voor het stoplicht te wachten. Auto voor me, portier ging open. Voor ik het doorhad was het al gebeurd. Bestuurder buigt zich uit de auto, kwak belandt op straat. Ik ben er toch maar even omheen gereden. Ja, ik weet het, dat was echt puur voor m’n gevoel. Ik was wel benieuwd wie het was. Bij het volgende stoplicht had ik me naast de auto gemanouvreerd. Een keurige dame die nog even haar lippen stifte. Onverwacht toch wel.
Het hoort bij de Koreanen maar of we er aan gaan wennen? Ik weet het niet. We blijven in ieder geval goed opletten op straat!
-
02 December 2014 - 09:45
Gabry:
bah, bah, als je deze gewoonte maar niet gaat uitproberen wanneer je in december hier bent. Denk dat mijn slippers in de kast zouden blijven. -
07 December 2014 - 09:08
Janneke:
Echt super BAH smerig!! -
14 Juni 2015 - 22:47
Tante Greet:
Hoi Erna.. Een b,tje een vies verhaaltje .
ik dacht wel zou er een na kwik ,kwek, de kwak er na komen .
Liefs . tante Greet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
