De bank

Financieel onhankelijk zijn is iets waar ik veel waarde aan hecht. Nu wisten we natuurlijk wel dat de keus om naar Korea te gaan zou betekenen dat ik geen geld zou gaan verdienen. Maar soms wordt mijn financiele afhankelijkheid pijnlijk duidelijk...

Een en/of bankrekening kennen ze niet in Korea. Dus toen we de eerste keer bij de bank waren om een rekening te openen kwam deze natuurlijk op naam van Bart. Een bankboekje (waarvan we nog geen idee hebben wat we er mee moeten of kunnen) en 2 bankpassen (met Bart zijn naam) later stonden we toen weer buiten. Maar, op het moment dat we een ARC card (Alien Registration Card - visum) zouden hebben konden we terug en zou ik ook een bankpas kunnen krijgen.

Een paar weken later hadden we alle 5 onze ARC cards. Bart terug naar de bank. 'Nee meneer, uw vrouw kan geen pas krijgen op haar eigen naam. Als ze dat wil moet ze een eigen rekening openen. Maar als u uw vrouw nou deze bankpas geeft (1 van de 2 die we al hadden) kan zij die gebruiken en kunt u goed in de gaten houden wat ze uitgeeft.' Mmmm....

Ik vond het best spannend toen ik voor het eerst betaalde met een pas waar niet mijn naam en handtekening op staan. Maar ik kreeg de boodschappen mee, zelfs zonder handtekening te zetten. Pincodes hoef je hier niet in te voeren, je moet tekenen op een digitaal bordje. Maar niet altijd dus! Als je wel moet tekenen voor de betaling wordt niet gecheckt of de handtekening op de pas en de handtekening voor de betaling hetzelfde zijn. Het schijnt zelfs zo te zijn dat de kassa-medewerker soms voor je tekent. We moeten maar zorgen dat we de bankpassen niet verliezen, het systeem voelt niet heel veilig.

Vorige week was ik bij de bank om rekeningen te betalen. Dat was een hele happening. Gelukkig kreeg ik hulp van de bankmanager. De internetrekening moest bij de automaat binnen betaald worden. Kwitantie van de rekening af scheuren, in de automaat doen, pincode invoeren en de rekening is betaald. De electriciteitsrekening van het appartement moest ik buiten bij de automaat betalen. Je kunt bij een pinautomaat overschrijvingen doen, best handig. Je kunt alleen geen referentie opgeven. Aangezien de rekening voor het appartement een forse was wilde ik zeker zijn dat men zou weten dat onze betaling die van appartement 3009 is. De bankmanager had de oplossing. Cash geld pinnen bij de automaat, dan naar binnen, formulier invullen en bij de baliemedewerkster de rekening betalen. De bank maakt het dan over, en kan er dan wel een referentie bij zetten. Terwijl dit allemaal geregeld werd was ik in gesprek met de bankmanager. Ik moest maar even aan zijn bureau komen zitten als ik klaar was met de overschrijving, zodat hij onze vragen over internetbankieren kon beantwoorden.

In gesprek met de bankmanager bleek weer dat de Nederlandse directheid niet altijd gewaardeerd wordt in Korea. Internetbankieren moest kunnen, maar dan moesten we codes aanvragen. Dus ik: 'Kan ik dat nu meteen doen?' Dat ging wel heel snel voor de bankmanager. Nee, dat moest persoonlijk. 'Maar ik ben er nu toch?' Uiteindelijk snapte ik dat Bart het zou moeten aanvragen - wat hij de keer dat hij was geweest ook wel gedaan had. Maar toen kwam de bankmanager op stoom. Waarom ik geen rekening opende? Hij bleef maar zeggen 'different system in Korea'. Op mijn uitleg dat ik geen geld verdien en dus geen bankrekening nodig heb, kwam hij weer met de opmerking dat ik toch echt een eigen bankrekening zou moeten hebben. Want 'in Korea hebben alle vrouwen dat en hun man maakt dan geld naar ze over. Dat kan jouw man ook doen, hij kan dan geld naar jou overmaken en dan weet hij hoeveel geld je uitgeeft'.

Zucht..... Ik weet ook heus dat ik nu wel financieel afhankelijk ben, maar dit? Het voelt voor mij toch heel raar. Gelukkig hebben Bart en ik er smakelijk om gelachen. Ik zal me maar wel mentaal voorbereiden op weer zo'n gesprek als ik nog een keer bij de bank ben voor het betalen van rekeningen. Want dat de bankmanager weer zal roepen 'different system in Korea' is wel zeker.